De performances van Joey Schrauwen zijn rituelen waarin gedaanteverwisseling een centraal motief vormt. Het gebruik van takken is een terugkerend gegeven en met het gebruik van allerlei ander gevonden materie leeft hij als het ware van het land.

Als een soort ‘makeshift mysticus’ onderzoekt hij hoe objecten te gebruiken om een tijdelijke verbinding met de binnenwereld aan te gaan. 
Deze geïmproviseerde gebeurtenissen nodigen uit om zowel af te dwalen in de verbeelding als een gezamenlijk aanwezig zijn te ervaren.